Türkiye'ye gelelim. Öncelikle şunu belirtmeliyiz ki hangi alan için konuşursak konuşalım toplumda genel bir duyarlılık mutlaka vardır. Yanlışlıkla ayağı kesilen bir hasta için herkes üzülür. Engelli olduğu için okuyamayan bir genç için devlete lanetler okunur. Tecavüze uğrayan bir genç kız ya da kocasının şiddetine maruz kalmış bir anne için herkes feryat figan eder. İnternet ortamında bu tip haberler paylaşılır, binlerce yorum yapılır. Altın günlerinde, iş yerlerinde sohbetlerin ana gündem maddesi oluverirler. Herkes duyarlıdır(!), herkesin vereceği bir akıl mutlaka vardır.
Bunları kuru gürültü gibi görenlerin aksine biz çok da olumsuz bakmıyoruz. Nihayetinde toplumlarda ortak bilinç biraz da bu şekilde oluşuyor. Yetişme çağında olan bir çocuk tecavüzün, işkencenin, şiddetin kötü bir şey olduğunu böyle öğreniyor. Ancak gelin görün ki tüm bu tepkiler "duyarlılık" sözcüğünün içini doldurmaya yetmiyor. Çünkü hepimizin bildiği üzere LAF İLE PEYNİR GEMİSİ YÜRÜMÜYOR.
Sadece şikayet ederek, ahlayıp vahlayarak hiçbir sorunun çözülemeyeceği gerçeğini bu topluma öğretmemiz gerekiyor. Sorunlar çok. Herkesin farklı öncelikleri var. Kimisi için işsizlik, kimisi için kadın hakları, kimisi için eğitimdeki aksaklıklar, kimisi için sağlık hizmetindeki problemler öncelikli çözüm gerektiriyor. Bizler içinse en öncelikli konulardan biri hayvan istismarlarının önlenmesi. Konunun ne olduğu mühim değil. Mühim olan biz şikayetçi olduğumuz konuda laf üretmekten başka ne yapıyoruz?
"HAKSIZLIKLAR KARŞISINDA SUSAN, HAREKETE GEÇMEYEN HERKES ASLINDA DİLSİZ ŞEYTANDIR."
Vicdanımız 2-3 haber paylaşıp bela okumakla hafiflemesin. Harekete geçmediğimiz her saniye işlenen suçlara biz de ortağız.
0 yorum:
Yorum Gönder